حضور تو در طول و عرض تاریخ ذهنم می درخشد . 

 انگار روزگار ، از میان هزاران کسان ، تنها تورا برایم هایلایت کرده است . 

آدمهای عصر ما  ،  آدمهای آهنی اند .  عاشق سیمان و آهن و سنگ و میله گرد  .

و البته لبخند میزنند

 زیرا که جواب آزمایششان منفی بوده .  کمبود آهن ندارند . 

" دریاچه "  تابلویی از جورجیا اوکیف 

" جشن قایقرانی " تابلویی از رنوار 

"  دختری با گوشواره های مروارید "  تابلویی از  جان ورمر 

"  گوشه ی باغ  "

 تابلویی از کلود مونه 

"  رویا  "  تابلویی از پیکاسو 

اگر بدانیـد مردم هـزاران بار بیشـتر از خبر مرگ من و شما به سـردرد معمولی خود اهمیـت می دهند ، دیگر نگـران نخواهید بود که درباره ی شـما چه فکری می کـنند .

دیل کارنگی 

آن چشمان مست تو

متن ترانه هایی که توسط خوانندگان ایرانی داخل و خارج کشور خوانده میشود عموما سرشار از اشتباهات صرفی و نحوی است . کمتر کسی به این مطلب دقت میکند . ترانه ای با چند اشتباه فاحش ( و البته معمولا با ریتم شش و هشت ) میان عموم منتشر میشود . مردم گوش میدهند و لذت میبرند و دختران هم آنرا به هنگام رقص لب خوانی میکنند .
البته بر خوانندگان درپیتی حرجی نیست اما این اهمال اگر از سوی خوانندگان مطرحی مثل ابی و عارف و گوگوش و دیگران باشد پذیرفتنی نیست . 
مثال در این مورد بسیار زیاد است اما من فقط به یک مورد اشاره میکنم 
ابراهیم حامدی ( ابی ) را دوست دارم . چه بسیار خوابها که با طنین نوایش دیده ام و چه بسیار رویاها که با حریر صدایش تنیده ام . صدای او دو دانگ کامل است (صدای شش دانگ اشتباه است ) . مردانه و با صلابت میخواند و هر جا که لازم باشد به راحتی احساسات مختلف را ضمیمه ی صدایش میکند . 
ابی ترانه ای دارد که با این مصرع شروع میشود : اون دو تا مست چشات منو خوابم میکنه . ( ترانه سرا : مهین آبادانی ) 
ناگفته پیداست که منظور از اون دو تا مست چشات ، اون دو تا چشمهای مست است . 
اما مست چشات چه ترکیبی ست ؟ اصلا ما در گرامر فارسی چنین ترکیبی داریم ؟ 
در دستور زبان فارسی وقتی جای موصوف و صفت عوض شود کسره ی صفت حذف خواهد شد .
یعنی بجای ترکیب دختران زیبا میتوانیم بگوییم زیبا دختران . اما نمیتوانیم بگوییم زیبای دختران .
بجای مرد بزرگ میتوانیم بگوییم بزرگ مرد اما نمیتوانیم بگوییم بزرگ ِ مرد . البته در لهجه ی مازندرانی چنین ترکیبی وجود دارد . مثلا بجای دختر قشنگ گفته میشود قشنگ ِ کیجا . 
اما در زبان فارسی چنین کاری یک اشتباه بزرگ است . 
در ترانه ای دیگر میگوید :
وقتی تو گریه میکنی ترانه ها بم تر میشن شمعدونیا میترسن و آیینه ها کمتر میشن .
ما صدای بم داریم ، نت بم هم داریم اما ترانه ی بم نداریم و من نمیدانم ترانه سرای بزرگی همچون ایرج جنتی عطایی چگونه مرتکب چنین اشتباهی شده است . 
یادمان باشد که هیچ ضرورتی چنین اشتباهاتی را توجیه نمیکند . 
از ذکر مثالهای بیشتر خودداری میکنم . شاید لذت ترانه ها از بین برود .